Evet, "lanetli Pazartesi" başladı ama benim aklım Pazar'da kaldı diyenler için, (art) izlenimci ve nokta(lama)cı büyüğümüz Georges Seurat'nın en ünlü resmi gelsin... Meseleyi işsizlik sorunuyla paralel irdelemek isteyenler ise "Güneşli Pazartesiler" filmini izlesin!..

Resim kaynağı: http://julieluongo.files.wordpress.com/2007/12/georges_seurat.jpg 

Geçenlerde, Rubens yayınımızı sürdürürken, biz insanlara ateşi çalıp getiren Prometheus'un cezalandırılışını, karaciğerinin kartallar tarafından parçalanıp durmasını anlatan bir resme de yer vermiştik. Hikayeyi anlatırken, gün gelecek Hercules tarafından kurtarılacak da demiştik. Hikayeyi tamamlamak açısından, bunun bir de öncesi, yani "zincire vurulma bölümü" var diyerek, filmi başa sarıyoruz şimdi. 

Tanrılar bu işi "ekselanslarının demircisi" Vulcan'a yaptırıyorlar tabii ki. Enteresan olan, arkada hain hain sırıtan Mercure. Yorumlarda "merhamet içinde baktığı" söylenmiş, ben bir merhamet göremedim! Üstelik birazdan "işe koyulacak" kartalın pençeleri de sol üst köşede gözüküyor. Nerede merhamet! 

Neyse, ışığın ve gölgelerin kullanımında, Prometheus'un yüzündeki dehşeti veren dramatik anlatımın gücünde, ellerde ve yüzlerde beliren anlamın büyüklüğünde... yorumculara katılıyorum ben de. Büyük bir Caravaggio etkisinden bahsedilmiş, hatta van Baburen için Caravaggist denmiş, o konuda haklılar! 

Resim kaynağı: http://www.ibiblio.org/wm/paint/auth/baburen/prometheus/prometheus.jpg

Daha önce, Marat'nın, Danton'un ikamet ettiği spesifik bir sokağa işaret eden (Commerce St. Andre Sokağı) ve bu köşede yer bulan Balthus Bey, bu kez genel olarak sokağa işaret ederek "yerini korudu"! Sokağın hareketli olması, doğrusu ona bu konuda önemli bir avantaj sağladı. Bilhassa top sektiren çocuk ile kucakta taşınan cücenin ve tabii resmin solunda ne yaptıkları pek anlaşılamayan çiftin varlıkları... eee, yorumlayamadık işte!.. Mesaj verelim o zaman: Hayırlı bayramlar... 

Resim kaynağı: http://www.fondation-balthus.com/IMAGINES/IMG%20La%20rue%201933%20PB.jpg

"Gitar dersi"nde gitar vazifesi gören genç kız ya da "Mutlu günler"de erkek şömineyle uğraşırken aynada kendini keşfeden genç kız (yarın yayınlayalım bunu da) kadar olmasın, "Okuyan Katia"sı da ünlü bir resmi Balthus'un. Daha dün sokakta gördüğümüz kıza da çok benziyor!

Yine de Katia kimdir bilmiyoruz. Balthus da kendisi ve resimleri hakkında pek bir şey bilinmesini istemiyor zaten. Londra'da Tate Galeri'de 1968 senesinde retrospektif sergisi açıldığında ve galeri kendisinden biyografik bilgi iletmesini rica ettiğinde şöyle bir telgraf çekmişmiş vikipedi'ye göre:

"NO BIOGRAPHICAL DETAILS. BEGIN: BALTHUS IS A PAINTER OF WHOM NOTHING IS KNOWN. NOW LET US LOOK AT THE PICTURES. REGARDS. B." (biyografik ayrıntıya gerek yok. balthus kendisi hakkında hiçbir şey bilinmeyen bir ressamdır. şimdi resimlerine bakalım. saygılar. b.)

Resim kaynağı: http://justunderthesurface.files.wordpress.com/2010/07/balthus-01.jpg

"Tartışmalı resim" ise "tartışmalı resim" işte! Ergen bir kız bedeninin gitar gibi kullanılıp okşanmasıyla "kompozisyon"u yahut "su"yu çıkarılan bu "gitar dersi", yirminci yüzyılın en meşhur ressamlarından biri kabul edilen,  hayatteyken Louvre müzesinde eserlerinin sergilendiğini görebilen birkaç ressamdan biri olduğu söylenen meşhuuuur Balthus'un en meşhur resmi.

Gerçi bugün meşhurlukla ilgili asıl mevzumuz Bono idi. İşte onun da varmış bir bağlantısı, ekşi sözlük'ten, "9. balthus entri"sinden öğrendik: bir evvelki yüzyılın en önemli gerçekçi ressamlarından. hem münzevî, hem de birçoklarıyla sıkı fıkı bir tipti rahmetli. cenazesinde bono abimiz şarkı söylemiş, belirtmeden geçmeyelim.

Evet, cenazesinde Bono'nun şarkı söyleyebileceği denli meşhur ressamımız Balthus'la ilgili ilk "ekşi entri" ise onu merak edenler için kısa bir özet geçiyor : tam adıyla balthazar klossowski de rola. kadri bilinmemiş polonyalı ressam ve yazar e. klossowski'nin oğlu, balthus. 1900'lerin başında paris'te doğdu. ailesi bir sanat komününün parçasıydı zaten, çevresinde derain, bonnard, rilke gibi adamlar vardı hep. onlardan feyz alması, onlara özenmesi kaçınılmazdı. formel bir eğitim almadan, oraya buraya savrularak resim sanatını öğrendi balthus. annesinin yakın arkadaşı rilke, kendi dostu camus de bu yolda onun destekçileri oldular. başlarda şiirsel natüralizmin egemen olduğu sokak, eviçi resimleri, düşsel peyzajlar çizen balthus zamanla sürrealizmin daha belirginleştiği, alman nouvelle objectivité (yeni nesnellik) akımlarının eksenine girdi; daha içe kapalı, gizli anlamlı, erotik resimler çizmeye başladı. pedofilik ögeler taşıyan lolita resimleri, uyuyan la belle'ler, çizmeli kediler, kadın, erkek ve hayvan anatomilerini bambaşka stillerde kaynaştırdığı grotesk figürler, bu çok kişisel ve masalsı tarzın nüveleri. temelde hiçbir okula bağlı kalmadı balthus. onaylanmayan hayatını da modelleriyle isviçre'deki dağ evinde kedileriyle, ya da paris banliyölerinde asosyal bir şekilde geçirdi. hayatında çok az söyleşi yaptı, fotoğraf çektirdi. bu haliyle bana biraz da salinger'ı hatırlatır kendisi. camus'nün la peste (veba) ve etat de siége (sıkıyönetim) yapıtlarına çizdiği dekorlar görülesidir. bu özgür ve dahi adamın tek varisi, oğlu biraz tanıtmıştır onu dünyaya; çıkarabilmiştir onu kozasından. tabloların sergilere, müzelere, kitaplara girmesinin müsebbibi de biraz o'dur. geçen sene (2001) kaybettik kendisini.

bugünlük bu kadar malumat kâfi.

Resim kaynağı ise viki: http://en.wikipedia.org/wiki/File:Guitarlesson.jpg